Wow! Ois schaut beinoh wia friacha aus.

De Loggen. Da wache Saumt.

Des gaunze Haus.

Des oide stiabt jo leida aus.

Umso meah hob iss genossn.

Tränen san natirlich a gflossn,

bei mauncha Eilog, de so beriahrend woan.

Ma hot jo ka Hearz aus Sta.

In da Pause san ma gsessn,

um si des Theata auzuschaun, allan.

Ohne de vün Leit.

Do iss da Ausblick so sche weit.

Wia scho erwähnt,

außa an frischn Aunstrich

schauts no so aus

wias friacha woa.

Man hot sie a direkt einivasetzt in de Zeit.

Hom festgestöt, dass grennt san de Joah.

Mei und so vatraut woas

und sche.

A, dass ma wieda amoi do woan.

De Auffiahrung sowieso

und des Treffn mit Eich.

Danke dafua.

Des wiedahoin ma amoi.

Weu des oide Stodtheata iss imma no

a Arlebnis pua.

 gez. (c) J.P.E.