Küh is wuan.

Vo an Tog zum aundan.

De Bluatdrucks waundan

bei mein Mau und a bei miar.

Trotzdem endlich.

Da Heabst steht jetzt uarknopp vua da Tiar.

Unsare Heisa wean renoviart.

In wenigen Togn wiad a Grüst unsa Haus ziarn.

Des haßt, dass fia mindastn a Joah

ka Aussicht vua de Fensta is.

Da Vuateu davo: Da nächste Summa

krummt ma ka Hoar.

Des blaue Schutznetz dämmt nämlich de Hitz.

Auf des gfrei i mi.

Des is absolut ka Witz.

De Aundan gfrein si auf neiche Fensta und

 aufn neichn Putz.

Der is mia so egal.

Des bringt a voi teirere Miete

und is fia mi net von Nutz.

Endlich Heabst.

I kaun wieda otmen vui aus da Lungan.

Vo da bunten Forbenprocht,

de a normala Heabst bringt,

is do bei uns heier a nix gelungan.

De Blattln san scho fruah obigfoin vo de Bam.

Zum Vafärbn woas zu woam.

Oisa liegns auf de braunan Wiesn.

Wos nua zum Vadiarrn no san.

So merk i imma mear:

"Mia hom nua no zwa Johreszeitn.

Haß und koit und dazwischn gibts nix.

Drum san a imma friaha de Weihnochtssochn

eigramt in de Regale dea Kaufheisa fix.

Najo. Mia gibt des a nix.

Ois zua seina Zeit.

Oba Obends si in de Deckn zu kuscheln,

weus nimma schwitzad wiad,

is afoch herrlich.

An Pyjama auziagn :-) .

Jo ehrlich. I tua liaba gfrian,

denn dogegn kaun i mi schützn.

Hoffentlich waß des de MS a zum schätzn.

A greßara Enagieschub tät ma jetzt scho nützn.

Waun da Schmerz weniga wiad.

Daun setz i mi dahinta.

Drauf gfrei i mi.

Schau ma moi.

Endlich Heabst.

Ka Hitz mear, de mei gaunzes Dosein

psychisch wia pysisch irritiat, oba vuar oim

mei MS narrisch mocht

 

gaunz unscheniert.

 

gez. J.P.E.