Tränen vo an Kind

beriahn mi gaunz gschwind.

Ötare Leit, de si unsicha

duachn Supamoakt bewegn.

Weu i söba waß, wias sa si aufüht,

waun ma nimma so sicha aufd Fiaß iss,

nimma mea so sicha kaun gehn.

A de jungan Leit,

de ka Oabat kriagn,

de eana Freid mocht.

Ma vabringt jo den gräßan Aunteu an Zeit

am Oabatsplotz.

Waun des net passt,

daham es afoch ständig krocht.

Frust und Depressionen,

de sie vameahn unta de jungan Leit

und a unta de Ötaran.

De hom jo a imma weniga Zeit.

Weu die Wöt si imma schnölla draht.

Net jeda schoffts do mitzhoitn.

Waun i mi so umschau

in mein Umföd.

Des bewegt mi stoak

und so maunches Schicksoi

tuat ma richtig weh

und mauncha Mensch afoch richtig lad.

 

 

gez. J.P.E.